توسعه‌دهندگان هیتمن درباره ۲۵ سال فعالیت این فرنچایز مخفی‌کاری نمادین می‌گویند - «ما به تمام پتانسیل‌های آن پی برده‌ایم»
این ماه، بیست و پنجمین سالگرد انتشار بازی Hitman: Codename 47 در آمریکای شمالی است، یک بازی مخفی‌کاری کوچک از شرکت دانمارکی IO Interactive که شخصیت اصلی آن یک قاتل اصلاح ژنتیکی شده به نام مامور ۴۷ بود.
با تمرکز بر استفاده از هوش و تجهیزاتی مانند تفنگ‌های تک‌تیرانداز و سیم‌های فیبری کشنده برای از بین بردن اهداف خاص بدون شناسایی، مراحل سندباکس آن بیشتر شبیه جعبه‌های پازل کوچکی بود که باید آنها را کشف و تکه تکه کنار هم قرار می‌دادید تا یک مرحله مخفی‌کاری سنتی.
در آن زمان هیچ چیز کاملاً مشابهی با آن وجود نداشت و با وجود اینکه به دلیل سختی وحشیانه و باگ‌های فراوانش تا حدودی مورد انتقاد قرار گرفت، این بازی به اندازه کافی محبوب شد تا دنباله‌هایی برای آن ساخته شود، به طوری که Hitman تاکنون به یک فرنچایز با هشت نسخه اصلی، تعداد انگشت‌شماری اسپین‌آف و دو اقتباس کامل سینمایی تبدیل شده است.
آخرین نسخه، هیتمن ۳ در سال ۲۰۲۱، با تحسین منتقدان منتشر شد و منتقدان بی‌شماری از محیط جهان باز و گسترده آن، که مملو از تعداد قابل توجهی از شخصیت‌های غیربازیکن (NPC) پویا، فرصت‌های بی‌پایان برای آزمایش و در نتیجه درجه بالای قابلیت بازی مجدد بود، تمجید کردند.
با این حال، همه نسخه‌ها به این اندازه محبوب نبوده‌اند، بنابراین من با دو نفر از پیشکسوتان این مجموعه نشستم تا نگاهی به فراز و نشیب‌های سفر داستانی ۴۷ تا کنون بیندازیم.
جیکوب میکلسن، که به عنوان کارمندی با بیش از دو دهه تجربه در این شرکت، عنوان ویژه طراح مراحل «افسانه‌ای» را دارد، فاش کرد: «اولین هیتمن من هیتمن: قراردادها بود. برای من، وقتی در طول این سال‌ها به هیتمن نگاه می‌کنم، به همان بازی‌ای تبدیل می‌شود که در ذهنم با قراردادها بود.»
Comments
Post a Comment